ยิ่งรู้ยิ่งแรร์ สตาบิเฮาน์ ทำไมหายาก ขึ้นทุกปี ?
- Pet Noi
- 58 views
สตาบิเฮาน์ ทำไมหายาก สุนัขพันธุ์นี้ไม่ใช่หมาสายโชว์ ไม่ใช่หมาตามกระแส แต่คือหมาเงียบที่หายากขึ้นอย่างเงียบ ๆ ด้วยโครงสร้างสายพันธุ์ ที่ถูกหวงแบบแนบเนียน และจำนวนที่แทบไม่ขยับตลอดหลายปี ยิ่งเจาะลึก ยิ่งเข้าใจว่า บางทีความเงียบ ก็อาจเป็นเหตุผลหลักของความแรร์
ในวันที่สุนัขหลาย ๆ สายพันธุ์แข่งกันโดดเด่น สตาบิเฮาน์จากเนเธอร์แลนด์ ถูกกล่าวถึงครั้งแรกในศตวรรษที่ 19 กลับเลือกจะเงียบ ไม่ขอแย่งซีน แต่มีชั้นเชิงของความสุขุม ที่ค่อย ๆ ซึมเข้าบ้าน นี่แหละ “เสน่ห์แบบไม่บอก” ที่ทำให้คนพบแล้ว มักไม่ยอมปล่อยต่อ
สตาบิเฮาน์มีต้นกำเนิดในศตวรรษที่ 19 ในเขตฟรีสลันด์ ประเทศเนเธอร์แลนด์ ถูกขึ้นทะเบียนเป็นสายพันธุ์เฉพาะ ในปี ค.ศ. 1942 จากนั้นมาได้รับการยอมรับ ในปี พ.ศ. 2485 พวกมันมีชื่อเรียกหลายชื่อ ไม่ว่าจะเป็น สตาบี้, สตาบีฮาวน์ หรือสตาบิจ์ฮูน (29 สิงหาคม 2025) [1]
จากสถิติของปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ปี 2024 – 2025 ทั่วโลกมี Stabyhoun เพียงราว ๆ 6,000 ตัว โดย 85% ยังอยู่ในเนเธอร์แลนด์เท่านั้น แม้จะหน้าตาเรียบไม่เด่น แต่ภายในเต็มไปด้วย “ความมั่นคงทางอารมณ์” และ “ความเข้าใจจังหวะชีวิตมนุษย์” อย่างน่าแปลกใจ
หลายคนที่เคยเลี้ยงบอกว่า สตาบี้ไม่ใช่หมาแสนรู้แบบโชว์ได้ แต่คือ “หมารู้ใจ” ที่ไม่ต้องพูดก็อยู่ได้ เนื่องจากเป็นหมาอ่อนโยน เชื่อฟังเจ้าของ มีความอดทน นี่คือหมาที่มีความแน่นแบบไม่ต้องอวด ซึ่งมักหายากในหมายุคเก่า ที่ถูกฝึกมาเพื่อสร้างคอนเทนต์ (2025) [2]
ในแต่ละปี สมาคมเพาะพันธุ์ในเนเธอร์แลนด์ จะคัดเลือกสตาบี้สำหรับผสมพันธุ์ แบบ “คู่ควรเท่านั้น” ไม่ใช่ทุกตัวจะได้รับอนุญาตให้มีลูก และไม่ใช่ทุกบ้านจะได้สิทธิ์เลี้ยง การปล่อยลูกสุนัขจึงเกิดน้อยและช้า แบบที่เรียกว่า “ให้เฉพาะพื้นที่ที่พร้อมจริง”
นั่นทำให้จำนวนการเพาะพันธุ์ รวมถึงการค้นพบต่อปี ไม่เคยทะลุ 400 ตัวทั่วโลก แม้จะมีคนรอคิวมากกว่า ยูเรเซียร์ สุนัขลูกผสม หรือสุนัขสายพันธุ์อื่น ๆ หลายเท่า สตาบี้จึงไม่ใช่หมา ที่ซื้อได้ด้วยเงินเพียงอย่างเดียว แต่ต้องผ่านความไว้ใจ ของคนที่หวงเงียบ
ด้วยข้อสงสัยที่ว่า สตาบิเฮาน์ ทำไมหายาก เพราะพวกมันไม่ใช่หมาที่ถูกโปรโมท แต่ถูกส่งต่อกันในหมู่คนที่เข้าใจ ไม่มีโฆษณา ไม่มีไวรัล มีเพียงเสียงเบา ๆ จากผู้เลี้ยงจริง ที่ไม่ค่อยออกสื่อ หมาพันธุ์นี้จึงเติบโตแบบเงียบ ๆ โดยไม่จำเป็นต้องอยู่ในหน้าฟีด
แม้ไม่มีเวทีประกวดใหญ่ ๆ แต่กลับติดอันดับ “หมาครอบครัวที่ไว้ใจได้” ในกลุ่มประเทศยุโรปเหนือ ยิ่งไม่มีใครพูดถึง ก็ยิ่งกลายเป็นเสน่ห์เฉพาะกลุ่ม ที่คนวงในหวงเงียบ บางทีความเงียบเหล่านี้ ก็เป็นเกราะบาง ๆ ที่ช่วยรักษาความแรร์เอาไว้ ได้อย่างพอดี
Stabyhoun ไม่ใช่หมาที่เดินนำหน้า แต่เป็นหมาที่เลือกอยู่ข้าง ๆ แบบไม่รบกวน ในวันที่หลาย ๆ สายพันธุ์ถูกแต่งเสียง ให้ดังขึ้นเรื่อย ๆ พันธุ์นี้กลับไม่ออกตัวเลยสักนิด ไม่มีคอนเทนต์ไวรัล ไม่มีช็อตขำในโซเชียล มีแค่ความเงียบที่สม่ำเสมอ
และนั่นแหละ คือสิ่งที่ทำให้หลายคนมองข้ามไป อย่างไม่รู้ตัว ทั้งที่ในหมู่คนเลี้ยงจริง สตาบี้กลับได้ฉายาว่า “หมาเนียนในชีวิตประจำวัน” หมาที่ไม่สร้างคลื่น แต่ทำให้บ้านนิ่งลงอย่างนุ่มลึก ไม่ใช่เพราะไม่มีอะไรให้พูดถึง แต่เพราะสิ่งที่ดี มักพูดเบากว่าที่เราคุ้น
และบางทีหมาที่ไม่พยายาม เข้าสายตาเลย อาจเป็นหมาที่เข้าใจเรามากที่สุด สตาบี้ไม่ได้ถูกลืมเพราะไม่ดี แต่เพราะน้องไม่ยื่นมือมาให้จำ พวกมันแค่อยู่ตรงนั้นอย่างมั่นคง โดยไม่เอะอะอะไรเลย แถมยังเข้ากับสัตว์เลี้ยงอื่น ๆ รวมถึงเด็กในบ้านได้ดี (23 กันยายน 2025) [3]
จากผลสำรวจในกลุ่มคนเลี้ยงจริง ในปี 2023 กว่า 91% บอกว่า สตาบีฮาวน์ “ไม่เรียกร้องเวลา” และ “อยู่ร่วมกับบ้านได้ โดยไม่สร้างแรงต้าน” อัตราการพบพฤติกรรมก้าวร้าว มีต่ำกว่า 3% เมื่อเทียบกับสุนัขขนาดกลางอย่าง บาสเซ็ต อาร์เตเซียง นอร์ม็อง
รวมถึงสายพันธุ์อื่น ๆ ในยุโรป หมาพันธุ์นี้จึงถูกมองว่าเป็น “พื้นที่ว่างที่เติมความสงบ” มากกว่าจะเป็นศูนย์กลางของบ้าน ไม่มีนิสัยเร่งจังหวะ ไม่มีพลังล้นเกิน แต่อยู่ได้เรื่อย ๆ อย่างไม่รบกวน และนี่แหละ ความสุขุมที่คนส่วนใหญ่ ยังไม่เคยรู้ว่ามีอยู่จริง ในหมาพันธุ์นี้
ในวันที่หมาหลาย ๆ พันธุ์แข่งกันแสดงออก Stabyhoun กลับเก็บเสน่ห์ไว้ในจังหวะเงียบ ๆ ไม่ต้องตะโกนก็เข้าใจ ไม่ต้องวิ่งนำ ก็อยู่ร่วมได้อย่างมั่นคง นี่คือ “หมาโทนต่ำ” ที่ค่อย ๆ หายไปจากโลก ที่ดังขึ้นทุกวัน เนื่องจากการเพาะพันธุ์ การค้นพบ รวมถึงการเลี้ยงถูกจำกัด
เพราะสตาบิเฮาน์ไม่ส่งเสียง จึงไม่สะสมกระแส การเลี้ยงแบบไม่รีบแพร่ ไม่เร่งขยาย ทำให้จำนวนประชากร ทั้งลูกสุนัข และตัวโตเต็มวัย ไม่เคยไหลตามความนิยม นี่คือสายพันธุ์หมา ที่โตช้าแบบมีทิศ มีทาง ไม่ใช่โตเพราะถูกเร่งป้อน เข้าสายตาทาสหมา
เพราะหมาที่ไม่เรียกร้อง อาจต้องการเจ้าของ ที่ฟังเสียงเบา ๆ ได้จริง มีความใจเย็น มีความอ่อนโยนเหมือนกัน หมาที่ไม่อวดอาจเหมาะกับบ้าน ที่เห็นคุณค่าของความเงียบ บางทีไม่ใช่พวกมันที่หายาก แต่อาจเป็นเราที่ยังไม่คุ้น กับความนิ่งแบบนี้
